„Do kobiety”
Może indziej „puch marny”, u nas tyś aniołem, Dusza twoja dusz naszych lepszą jest połową, Korona naszych zasług nad twoim lśni czołem; Nieraz w całej ojczyźnie ty prostujesz węgły, Które nasza niedbałość lub krewkość rozprzęgły, I znów cicho, wytrwale, o! matko i żono, Nici na nasze tkactwo snuje twe wrzeciono; W radości tyś nam żaglem, w cierpieniu kotwicą, Z potopu liść nadziei niesiesz, gołębico!
Kornel Ujejski (1823-1897)
|